Margareta vormt zandwoestuin om tot bloeiende binnentuin!

Ik woon op het Binnengasthuisterrein. In de jaren ‘80 bestond dit gebied voornamelijk uit kraakpanden en zelf ben ik hier ook ooit als kraker komen wonen. Rond 1986 zijn we na lange onderhandelingen met de gemeente en de woningbouwvereniging naar wisselwoningen gegaan. Het is toen helemaal verbouwd en later konden we terugkomen als huurders. We wonen hier nu al sinds 1989 en we hebben dus ook een sterke verbinding met de buren en de wijk. Op grotere schaal zijn we als buurt ingebed in stadsdorp Nieuwmarkt. Zo proberen we ook met de omringende bewoners een verbinding te leggen en meer gelijkgestemden te vinden. We willen geen eiland zijn.

Vanaf het begin is dit al een zelfbeheerproject geweest. Dat betekent dat we het zelf beheren en elk jaar opnieuw met de gemeente onderhandelen over een budget. In principe regelen we dus alles zelf. Toen we terugkwamen als huurders was dit terrein eigenlijk een grote zandwoestijn. We hebben toen een plan ontworpen om het te veranderen. Er waren veel jonge gezinnen net als wij en daarom wilden we een veilige plek maken waar jonge kinderen konden spelen. Zo is de gemeenschappelijke speeltuin ontstaan. De buurt was toen nog echt een bende en ook niet veilig. Dat is met heel veel geduld en goede afspraken met gemeente, politie en de UvA uiteindelijk wel minder geworden. 

Onze communitymanager Yet is erg dol op de regentonnen en daar hebben we er nu zo’n 6 van. Dat is om het hemelwater op te vangen en daarmee kunnen we dan de tuin watergeven. We hebben ook compostbakken voor gemeenschappelijk gebruik. Mijn buurvrouw is verantwoordelijk voor het plaatsen van de bijenkast, zwaluwnesten en het caviahotel. Zelf ben ik meer van het zaaien en verzorgen van de planten en het kweken van groenten. Ik heb bijvoorbeeld een kindertuin aangelegd. Alle bloemen en planten die hier staan zijn niet giftig. Het is dus wel echt een tuin met een visie. Daar hebben we hier gelukkig geen gebrek aan!

Een tuin is veel werk. Niet alleen het water geven, maar ook het onderhoud. Het groen op het terrein is ooit begonnen met een aantal kleine potten, maar het werd als snel duidelijk dat die gewoon gestolen worden. Dus we moesten grotere potten hebben die niet zomaar meegenomen konden worden. In de jaren die daarop volgden werden de zomers eigenlijk steeds heter en werd het teveel werk om alles afzonderlijk water te geven. Als oplossing hebben we nu twee gemetselde bakken gemaakt en die hoeven een stuk minder water te hebben.

De grootste ontwikkeling die ik heb gezien is toch wel echt hoe de buurt veranderd is. Van een no-go area naar een plek waar mensen graag willen wonen. Ik vind het fijn dat het veiliger is geworden, maar het massatoerisme is wel een ongewenste consequentie. Dat past hier eigenlijk helemaal niet. In het afgelopen jaar waren er natuurlijk heel weinig toeristen en dat zou ik eigenlijk het liefst zo willen houden. Dit gebied is bedoeld voor bewoners en kinderen uit de buurt en dat is wat we graag willen. Daarom vinden we het ook belangrijk dat het geen naam heeft en ook niet in een gids of op google maps te vinden is. Ik vind het niet erg om voor dit terrein te zorgen en het met anderen te delen, maar wel met mensen die er ook respect voor hebben.

Er wonen in dit blok nog wel veel mensen die er al sinds het begin zitten, maar de laatste paar jaren zijn er ook jongere generaties bijgekomen. Dus het is wel gemengd. Sinds kort wonen er naast ons ook studenten en sommigen daarvan zijn ook wel in dit project geïnteresseerd. Ze komen hier zitten en kunnen gebruik maken van een compostbak. Het is belangrijk om vooral de mensen te vinden die het leuk vinden om te doen. Je verdeelt dan ook de taken op de manier dat iedereen een beetje kan doen wat hij of zij leuk vindt. Dat werkt het beste.

Ik hoop dat er niet te veel studenten over dit terrein zullen lopen als de UB straks af is. Ik ben bang dat het dit gebied zal overbelasten. Het is gewoon niet ingericht om zo intensief als looproute gebruikt te worden. Als ik het voor het zeggen zou hebben, zou ik veel meer woongebied maken. Het is hard nodig in Amsterdam. Het is dan belangrijk dat er verschillende soorten woningen komen, voor studenten, maar ook voor gezinnen. Zo hou je de buurt gemengd en dus ook levend. 

Begin bij jezelf. Is het mogelijk om een geveltuin aan te leggen? Leg dan een geveltuin aan! Heb je een balkon? Maak dat balkon groener! Heb je een dak? Doe dan iets op het dak! Steek je handen uit je mouwen en doe wat je kan. Als dat niet lukt, kun je altijd je hulp aanbieden bij anderen, bijvoorbeeld bij mensen die wel al een project hebben opgestart.

Margareta is een van de GLD-ambassadeurs!